ระลึกคุณคนเพื่อบ้านเกิด ๑๗ ม.ค. ๒๕๖๐

“ในชีวิตเราทำอะไรเพื่อผู้อื่นเราทำอะไรเพื่อสังคมบ้าง? สำหรับเด็กๆเราต้องช่วยพ่อแม่ทำงานบ้านใช่ไหมครับ? เราต้องฝึกเอาไว้เพราะไม่มีใครอยู่กับเราไปได้ตลอดเราต้องฝึกทำด้วยตัวเอง” เป็นคำพูดจากพี่ต่วน ผู้เป็นวิทยากรให้นักเรียน ป.๒ ในการเรียนรู้ครั้งนี้ พี่ต่วน เป็นทหารผ่านศึก ผู้สูญเสียขาทั้ง ๒ ข้างจากเหตุการณ์ความไม่สงบจังหวัดชายแดนภาคใต้ พี่ต่วน อยู่หน่วยคุ้มครองคุณครู และพระที่ออกบิณฑบาต

“ตอนที่เกิดเหตุการณ์นั้นยังมีสติอยู่ ตรงนี้สำคัญมากๆ มีทีมกู้ภัยนำส่งโรงพยาบาล ตอนที่ฟื้นขึ้นมายังมีชีวิตอยู่ ตอนแรกคิดว่าวันนั้นเป็นวันสุดท้ายของชีวิตแล้ว” พี่ต่วนกล่าวต่อไปอีกว่า “ปัจจุบันพี่ทำงานผลิตภัณฑ์งานฝีมือ มูลนิธิสายใจไทยในพระบรมราชูปถัมภ์ มีสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีเป็นองค์ประธานกรรมการ”

“พื้นฐานของชีวิตเราฝึกอะไรเราก็จะได้แบบนั้น หรือเราให้พ่อแม่ช่วยสอนให้พี่ช่วยสอนเราก็ได้ว่าเราควรทำแบบไหนทำอย่างไร สำหรับคนที่ค้นหาตัวเองเจอวันนี้วันข้างหน้าก็จะสำเร็จ ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ทำสิ่งที่ตนเองมีความสุขและผู้อื่นมีความสุขและไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน อย่างเช่น ทำงานจิตอาสา เมื่อเราทำดีนานๆความดีก็จะติดตัวเราไป” พี่ต่วนกล่าว

หลังจากนั้นมีการถาม-ตอบสิ่งที่เด็กๆสนใจต่างๆอาทิ เช่น
ทำไมพี่ต่วนถึงอยากเป็นทหาร? เพราะพี่ต่วนชอบ และเลือกเอง มีความเท่ห์ และได้ความภาคภูมิใจที่ทำเพื่อประเทศชาติ ทหารต้องมีคุณธรรมอะไรบ้าง? ไม่จำเป็นว่าเฉพาะทหารต้องมีคุณธรรม แต่ไม่ว่าใครก็ต้องการคุณธรรม มีสติรู้ตัวอยู่เสมอว่าตนเองทำอะไร มีความสามัคคี ความอดทน และความพยายาม

รู้สึกอย่างไรที่ถูกระเบิดสูญเสียขาทั้ง ๒ ข้าง? ตอนแรกรู้สึกรับไม่ได้ ช็อกกับเหตุการณ์ คิดว่าไม่น่าเกิดขึ้นกับเรา รู้สึกเครียดและไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่ก็มาเจอวิธีการว่าเราต้องตั้งสติ ยอมรับความจริง ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นว่าเรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ไม่ต่อต้านความจริง ความสุขก็จะเกิด และที่สำคัญได้ฝึกทำสมาธิทำให้จิตใจสงบรู้สึกว่าเราได้ใช้เวลาในชีวิตอย่างมีคุณค่า

เด็กๆได้สรุปสิ่งที่ได้เรียนรู้ให้พี่ต่วนฟัง กอดให้กำลังใจพี่ต่วน และขอบคุณที่มาแบ่งปันเล่าประสบการณ์ในชีวิตที่น่ายกย่องและน่าภูมิใจให้ฟัง
#เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว #ระลึกคุณบ้านเกิด #วิชาชีวิตนักเรียน #บูรณาการ