ONLINE MEETING “ห่างกายต้องไม่ห่างใจ”
ความรู้สึกจากการประชุม ห่างกายต้องไม่ห่างใจ
สวัสดีครับ ผมพ่อโชติพ่อของน้องคีธ ป.๒ และน้องเคธ อ.๓ ครับ จริงๆ ก็เป็นเวลากว่า ๓ เดือนแล้วตั้งแต่เด็กๆ ไปโรงเรียนครั้งสุดท้ายเมื่อปลายภาคเรียนที่สองของปีการศึกษาที่แล้ว แต่เนื่องจากสถานการณ์โควิดแต่ละวันมีท่าทีความรุนแรงไม่ได้ลดลงเลย ทำให้โรงเรียนเลื่อนเปิดการเรียนการสอนในโรงเรียนมาสองเดือนแล้ว และอาจจะลากยาวไปจนถึงปลายปีนี้อีกต่างหาก ทำให้ผู้ปกครองหลายท่าน เผชิญกับความยากลำบากจากการที่ต้องบริหารจัดการเด็กๆ เองที่บ้าน ไม่ว่าจะเป็นการเรียนผ่านสื่อต่างๆ ที่คุณครูจัดทำขึ้น ผ่าน Thawsi Plearn Kits (TPK) ของเด็กอนุบาล และการเรียนแบบ Online ผ่านสื่อต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น Zoom และ Google Classroom ของเด็กโต แบบ New Normal จากการที่ได้คุยกับเพื่อนผู้ปกครองในห้องในช่วงที่ผ่านมา เรื่องนี้สร้างความกังวลใจให้กับพวกเรามาก ว่าเด็กๆ จะสามารถเรียนรู้ได้ดีเท่าเดิมหรือไม่ จะขาดทักษะการเข้าสังคมหรือเปล่า และการบริหารความรู้สึกต่างๆ กับเด็กๆ และการจัดการกับเด็กๆ ในฐานะพ่อแม่กับคุณครูก็ต่างกัน
ทางครูแม่แจงและครูอ้อนจึงได้จัดการประชุมห่างกายต้องไม่ห่างใจขึ้น ซึ่งตอนแรกผมเองก็แอบสงสัยว่าจะช่วยอะไรได้มากแค่ไหน แต่ตอนที่ได้เริ่มคุยกัน กลายเป็นรู้สึกว่า Session นี้ไม่ธรรมดาเลย เนื่องจากเราได้รับฟังเรื่องราว จากกัลยาณมิตรทั้งหลาย ว่าแท้จริงแล้ว ความยากลำบากที่เราเผชิญอยู่ ก็ไม่ได้ต่างจากคนอื่นๆ และยังได้คำแนะนำวิธีการจัดการ หลากหลายรูปแบบ และยังได้มีโอกาสพูดคุยกับคุณครู และผู้บริหารของโรงเรียน ที่ลงมาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ยิ่งทำให้รู้สึกมั่นใจว่า เราเดินมาถูกทางแล้วนะ การได้พูดคุย รับฟัง และแลกเปลี่ยนความคิด ทำให้คลายความกังวล เพิ่มความสบายใจ และพร้อมที่จะเดินหน้าต่อไปกับเด็กๆ ในภาวะที่มีความตึงเครียดแบบนี้ ขอชื่นชมความคิดในการใช้สิ่งง่ายๆ มาคลายความกังวลใจ และเชื่อมความสัมพันธ์ของครอบครัวทอสี ทั้งระหว่างผู้ปกครองกันเอง และกับครูและผู้บริหารด้วยครับ
พ่อโชติ (น้องคีธ ป.๒ และน้องเคธ อ.๓ ครับ)
